Δημοσίευση του Σταύρου Κιτσάκη στο τελευταίο τεύχος του νομικού περιοδικού Χρονικά Ιδιωτικού Δικαίου (βλ. εδώ)
Περίληψη: Στην εποχή του λεγόμενου «ρυθμιστικού δικαίου», την οποία διανύουμε, η ζεύξη ανάμεσα στην παρέμβαση του νομοθέτη και το ιδιωτικό δίκαιο είναι συνεχής. Αυτό το γεγονός αναζωπύρωσε διεθνώς την διαρκή συζήτηση για την σχέση μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου, αλλά και για την σημασία διατήρησης της εν λόγω παραδεδομένης διχοτόμησης. Η σχετική συζήτηση ερείδεται με τη σειρά της σε μία εξίσου κλασσική αναζήτηση της λειτουργίας του δημοσίου συμφέροντος εντός του πεδίου του ιδιωτικού δικαίου. Η παρούσα μελέτη αφορμάται από μία απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας στο πεδίο του Δικαίου της Ενέργειας για να καταλήξει, μετά από μια κριτική αποτίμηση των εκατέρωθεν ανταλλασσόμενων επιχειρημάτων, στο -προσωρινό μόνο συμπέρασμα- πως η διαπίστωση της παραδοξότητας της επονομαζόμενης κλασσικής θεώρησης της διάκρισης μεταξύ ιδιωτικού και του δημόσιου δικαίου δεν οδηγεί άνευ ετέρου στην κρίση ότι η ως άνω διάκριση καθίσταται περιττή.